บทที่ 416

แต่ยังดีที่เรื่องทั้งหมดนี้ใกล้จะจบลงแล้ว!

“หว่านหว่าน ไปพักผ่อนก่อนเถอะ” มู่เหยียนเซินพูดเสียงเบา “เธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ร่างกายจะทนไม่ไหวนะ”

“ฉันจะนอนหลับลงได้ยังไง”

พอเธอหลับตาลง ในหัวก็เต็มไปด้วยภาพเวินเนี่ยนเนี่ยนซบอยู่ในอ้อมอกของเย่หว่านเอ๋อร์ และสายตาที่มองเธออย่างหวาดๆ

สายตาที่มองคนแปลกหน้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ